Landbúnaðarháskólinn á myndarlegt beinasafn sem notað er við kennslu í búfræði á Hvanneyri. Safnið telur meðal annars nokkrar hauskúpur íslenskra húsdýra, svo sem hesta, nauta, kinda og svína. Nokkur hluti safnsins hafði um árabil legið ónotaður í geymslu í Halldórsfjósi. Þegar Edda Þorvalsdóttir, kennari, hóf stöf við bændadeildina (nú búfræðibraut) á Hvanneyri, 1985, hafði hún áhuga á að kenna verklega líffræði en ekki bara bóklega eins og þá hafði tíðkast um árabil. Ábending kom til Eddu um að eitthvað af „beinarusli“ væri á fjósloftinu. Þar reyndist um veruleg verðmæti (í kennslufræðilegum skilningi) að ræða sem hafa verið notuð síðan til kennslu og töluverðu hefur verið bætt í þetta safn, bæði af kennara og vildarvinum sem lagt hafa margvíslegar viðbætur í beinasafnið.
Líklega er elsti gripurinn sem fannst á loftinu, hauskúpa af nautgrip, þar sem holhroðinn er sýnilegur. Lengi hékk við hana merkimiði sem benti til að þetta hefði verið gjöf til skólans snemma á síðustu öld. Innan um hefðbundin bein búfjár, má að auki sjá hauskúpur af síamstvíburalömbum, bein sem orðið hafa fyrir ýmiskonar áverkum og nánast heila beinagrind af hrossi.
Nýjasta viðbótin verður síamskálfurinn sem kom í heiminn sl. vor á bænum Syðri Hömrum í Ásahreppi, en drapst í fæðingu. Kálfurinn var gefinn Landbúnaðarháskólanum og fengu nemendur í líffærafræði búfjár á búvísindabraut að fylgjast með krufningu hjá Kristínu Þórhallsdóttur, dýralækni og kennara við skólann. Skrokkurinn var síðan settur í hreinsun hjá fjörumarflóm og vonandi verða þær búnar að hreinsa allt utan af beinunum fyrir veturinn og þar með komin enn ein góð viðbótin við beinasafn LbhÍ.
Hér fyrir neðan má sjá nokkrar myndir úr kennslustund hjá hópi annars árs búfræðinemum.
Verkefni dagsins var að púsla saman beinagrindinni af hestinum Stjarna
